Şifreleme Vakfı Döneminin Sonu: Yeni Bir Sektör Gelişim Yapısı Oluşturmak

Şifreleme vakfı, blok zinciri ağlarının gelişimini teşvik eden önemli bir mekanizma iken, bugün endüstrinin gelişiminde ana engel haline gelmiştir. ABD Kongresi'nin yeni düzenleyici çerçevesinin ortaya çıkmasıyla, şifreleme sektörü nadir bir fırsatla karşı karşıya: şifreleme vakfı modelini bir kenara bırakıp, net sorumluluklara sahip ve ölçeklenebilir mekanizmalar benimseyerek ekosistemi yeniden inşa etmek.

Bu makale, şifreleme vakfı modelinin kökenlerini ve eksikliklerini analiz edecek ve nasıl geleneksel geliştirme şirketlerinin şifreleme vakfı yapısının yerini alabileceğini, yeni ortaya çıkan düzenleyici çerçeveye uyum sağlamak için tartışacaktır. Makale, şirket yapısının sermaye tahsisi, yetenek çekimi ve piyasa tepkisi açısından avantajlarını açıklayacak; yalnızca bu şekilde yapısal işbirliği, ölçek büyümesi ve somut etki sağlanabilecektir.

Bir teknoloji devlerine, finans devlerine ve devlet sistemlerine meydan okumaya kendini adamış bir sektör, özveri, hayırsever fonlar veya belirsiz misyonlara güvenemez. Ölçek ekonomisi, teşvik mekanizmalarından kaynaklanır. Eğer şifreleme sektörü vaatlerini yerine getirecekse, artık geçerli olmayan yapısal bağımlılıklardan kurtulmalıdır.

Şifreleme Vakfı'nın Tarihsel Misyonu ve Sınırlamaları

Şifreleme endüstrisi başlangıçta şifreleme vakfı modelini seçti, bu da erken dönem kurucularının merkeziyetsiz idealizmine dayanmaktadır: kar amacı gütmeyen şifreleme vakfı, ağ kaynaklarının tarafsız yöneticisi olarak işlev görmekte, token tutarak ve ekosistem gelişimini destekleyerek ticari çıkarların müdahalesini önlemeyi amaçlamaktadır. Teorik olarak, bu model güvenilir tarafsızlık ve uzun vadeli kamu değerini en iyi şekilde gerçekleştirebilir. Objektif olarak, tüm şifreleme vakıfları başarısız olmadı; örneğin, Ethereum Vakfı, kendi desteğiyle ağın gelişimini teşvik etti ve üyeleri sıkı kısıtlamalar altında son derece değerli öncü çalışmalar gerçekleştirdi.

Ancak zamanla, düzenleyici dinamiklerin ve piyasa rekabetinin artması, şifreleme fonu modelinin amacından sapmasına neden oldu:

1. Bir düzenleyici kurumun eylem testi zorlukları. "Gelişim davranışına dayalı merkeziyetsiz test" durumu karmaşıklaştırmakta ve kurucuları kendi ağlarındaki katılımlarını terk etmeye, belirsizleştirmeye veya kaçınmaya zorlamaktadır.

2. Rekabet baskısı altında kısa yol düşüncesi. Proje sahipleri, şifreleme vakfını merkeziyetsizliğe ulaşmanın hızlı bir aracı olarak görüyor.

3. Düzenleyici kaçış kanalları. Şifreleme vakfı, sorumluluk transferinin "bağımsız bir varlık" haline gelmesiyle birlikte, aslında menkul kıymet düzenlemesinden kaçmanın dolaylı bir stratejisi haline gelmiştir.

Bu düzenleme yasal mücadele döneminde mantıklı olsa da, yapısal eksiklikleri göz ardı edilemez hale gelmiştir:

1. Teşvik işbirliği eksikliği: Tutarlı bir menfaat koordinasyon mekanizmasının eksikliği
2. Büyüme optimizasyonu yetersizliği: Yapısal olarak ölçek genişletme optimizasyonu gerçekleştirilemez.
3. Kontrol Yetkisi Sabitleme: Nihayetinde yeni bir merkezi kontrol şekli oluşur.

Kongre teklifinin kontrol temelli olgun çerçeveyi ilerletmesiyle birlikte, şifreleme vakfının ayrı bir yanılsaması artık gerekli değil. Bu çerçeve, kurucuların inşaya katılmayı bırakmadan kontrolü devretmelerini teşvik ederken, davranış test çerçevesinden daha net ( ve istismar edilmesi zor ) merkeziyetsiz inşa standartları sunmaktadır.

Bu baskı ortadan kalktığında, sektör nihayet geçici çözümleri bir kenara bırakıp uzun vadeli ve sürdürülebilir bir yapıya geçebilir. Şifreleme vakfı tarihsel misyonunu yerine getirmişti, ancak bir sonraki aşama için en iyi araç artık değildir.

Şifreleme Vakfı Teşvik İşbirliği Efsanesi

Destekçiler, şifreleme fonunun, hissedar müdahalesi olmadan, token sahiplerinin çıkarlarını daha iyi koordine edebileceğini ve ağ değerini maksimize etmeye odaklandığını iddia ediyor.

Ancak, bu teori organizasyonun gerçek çalışma mantığını göz ardı ediyor: Şirket hisse senedi teşviklerini ortadan kaldırmak, çıkar uyumsuzluğunu çözmüyor, aksine onu kurumsallaştırıyor. Kar amacı gütmeyen bir motivasyonun eksikliği, şifreleme fonlarının net bir geri bildirim mekanizması, doğrudan hesap verebilirlik ve piyasa zorunlu kısıtlamaları eksikliğine yol açıyor. Şifreleme fonlarının finansmanı aslında bir sığınma modeli: Tokenler dağıtıldıktan ve fiat paraya dönüştürüldükten sonra, harcamalar ile sonuçlar arasında net bir ilişki mekanizması yok.

Diğerlerinin fonları düşük hesap verebilirlik ortamında kullanıldığında, verimlilik optimizasyonu sağlamak neredeyse imkansızdır.

Karşılaştırıldığında, kurumsal mimaride içsel hesap verebilirlik mekanizması: Şirket piyasa kurallarına tabi. Kar elde etmek amacıyla sermaye tahsis edilir, mali göstergeler ( gelir, kar marjı, yatırım getirisi ) nesnel etki ölçümüdür. Yönetim hedeflere ulaşamadığında, hissedarlar değerlendirme yapabilir ve baskı uygulayabilir.

Ancak şifreleme fonları genellikle sürekli zarar eden işletmeler olarak belirlenir ve bunun sonucu yoktur. Blok zinciri ağları açık, izin gerektirmeyen ve genellikle net ekonomik modellerden yoksun olduğundan, şifreleme fonlarının çabalarını ve harcamalarını değer yakalamaya yansıtmak neredeyse imkansızdır. Böylece şifreleme fonları, zor kararlar vermeyi gerektiren piyasa gerçeklerinden izole olurlar.

Şifreleme fonu çalışanlarının ağla uzun vadeli başarıyı sürdürmesi daha zordur: Teşvikleri kurumsal çalışanlardan daha zayıftır, çünkü ödemeleri yalnızca token ve nakit kombinasyonudur (, bu da kurumsal çalışanların token + nakit ) ile hisse senedi finansmanından ( + hisse kombinasyonundan farklıdır. Bu, şifreleme fonu çalışanlarının token fiyatlarının aşırı dalgalanmasına tabi olduğu, yalnızca kısa vadeli teşvikler sunduğu anlamına gelir; oysa kurumsal çalışanlar istikrarlı uzun vadeli teşviklerden yararlanmaktadır. Bu eksikliği telafi etmek zorlu bir süreçtir. Başarılı işletmeler, büyüme yoluyla çalışan refahını sürekli artırırken, başarılı şifreleme fonları bunu başaramaz. Bu da işbirliğini sürdürmeyi zorlaştırır, şifreleme fonu çalışanları dış fırsatlar aramaya eğilimlidir ve çıkar çatışması riskini doğurur.

Şifreleme Vakfı'nın Hukuki ve Ekonomik Kısıtlamaları

Şifreleme vakfı sadece teşvik çarpıklığı ile kalmaz, aynı zamanda hukuki ve ekonomik düzeyde yetenek kısıtlamaları ile de karşı karşıyadır.

Çoğu şifreleme vakfının yasal olarak yan ürünler geliştirme veya ticari faaliyetlerde bulunma yetkisi yoktur, bu tür girişimlerin ağ için önemli faydalar sağlayabileceği durumlarda bile. Örneğin, çoğu şifreleme vakfı, ağ için önemli işlem hacmi yaratabilecek olsa bile, tüketicilere yönelik kâr amacı gütmeyen işletmeleri işletmekten yasaklanmıştır.

Şifreleme fonları, ekonomik gerçeklerle yüzleşirken stratejik kararları da çarpıtır: Tüm çaba maliyetlerini üstlenirken, ) gibi kazançlar, eğer varsa, sosyal olarak dağıtılır. Bu çarpıklık ve piyasa geri bildiriminin eksikliği, kaynak dağıtım etkinliğinin düşük olmasına yol açar; bu, ister çalışan maaşları, ister uzun vadeli yüksek riskli projeler, isterse de kısa vadeli yüzeysel fayda projeleri olsun.

Bu başarı yolu değil. Gelişen ağ, çeşitli ürün hizmet ekosistemlerine dayanıyor ( ara yazılım, uyum hizmetleri, geliştirici araçları vb. ) ve piyasa kısıtlamaları altındaki şirketler bu tür arzları sağlama konusunda daha yetkin. Ethereum Vakfı önemli başarılar elde etmesine rağmen, kâr amacı gütmeyen şirketler tarafından oluşturulan ürün hizmetleri eksik olursa, Ethereum ekosistemi bugünkü ihtişamına nasıl ulaşabilir?

Şifreleme fonları değer yaratma alanını daha da daraltabilir. Önerilen piyasa yapısı tasarısı ( mantıklıdır ) tokenların göreli merkeziyetçi organizasyonların ekonomik bağımsızlığına odaklanarak, değerin ağın programatik işlevlerinden kaynaklanması gerektiğini talep etmektedir ( örneğin ETH'nin belirli bir mekanizma aracılığıyla değer yakalaması gibi ). Bu, şirketlerin ve şifreleme fonlarının token değerini desteklemek için zincir dışı kâr amacı güden işlerle hareket edemeyeceği anlamına gelir; örneğin, bir borsa, borsa kârını kullanarak kendi platform tokenlerini geri alıp yok ederek token fiyatını artırmıştı. Bu tür merkezi değer belirleme mekanizmaları güvene olan bağımlılığı artırmaktadır ( bu tam olarak menkul kıymet özelliklerinin bir işareti: Bu borsa battı ve bu nedenle platform tokeninin fiyatı çöküş yaşadı ) bu nedenle yasaklama meşrudur; ancak aynı zamanda piyasa hesap verebilirliğine dayanan potansiyel yolları da kesmektedir ( yani zincir dışı işlerden elde edilen gelirle değer kısıtlamasına ulaşmak ).

Şifreleme Vakfı Operasyonel Verimsizlik Yarattı

Yasal ekonomik kısıtlamaların yanı sıra, şifreleme vakfı da belirgin operasyonel verimlilik kaybına neden olmaktadır. Şifreleme vakfı yapısını deneyimleyen herhangi bir kurucu, bedelin ne olduğunu çok iyi bilmektedir: ('in ayrılma gereksinimlerini karşılamak için genellikle gösterimsel nitelik taşıyan ) biçimsel hale getirmek amacıyla verimli işbirliği ekiplerini parçalamak zorunda kalmaktadırlar. Protokol geliştirmeye odaklanan mühendisler, iş geliştirme ve pazarlama ekipleriyle her gün işbirliği yapmaları gerekirken, şifreleme vakfı yapısı altında bu işlevler zorunlu olarak ayrılmaktadır.

Bu tür mimari zorluklarla başa çıkarken, girişimciler genellikle absürt bir çıkmaza girerler:

• Şifreleme fonu çalışanları ile şirket çalışanları aynı ofis alanında bir arada bulunabilir mi, örneğin iletişim araçlarını paylaşabilirler mi?
• İki kuruluş gelişim yol haritasını paylaşabilir mi?
• Çalışanlar aynı fiziksel toplantıya katılabilir mi?

Aslında bu sorunlar merkeziyetsizliğin doğasıyla ilgili değil, ancak gerçek kayıplara yol açıyor: Fonksiyon bağımlılığı olan taraflar arasındaki insan yapımı engeller geliştirme sürecini geciktiriyor, iş birliği verimliliğini engelliyor ve nihayetinde tüm katılımcıların ürün kalitesinin kötüleşmesine katlanmasına neden oluyor.

Şifreleme Vakfı merkeziyetçi kapıcı haline geldi

Şifreleme fonksiyonunun gerçek işlevi, başlangıç konumundan ciddi şekilde sapmıştır. Sayısız vaka, şifreleme fonksiyonunun merkeziyetsiz gelişime odaklanmadığını, aksine giderek artan kontrol gücüne sahip olduğunu ve devlet hazinesi anahtarlarını, kritik operasyonel işlevleri ve ağ yükseltme yetkilerini elinde tutan merkezi bir varlık haline dönüştüğünü göstermektedir. Çoğu durumda, şifreleme fonksiyonu, token sahiplerine karşı somut bir hesap verebilirlikten yoksundur; hatta token yönetimi şifreleme fonksiyonu yöneticilerini değiştirebilse de, bu yalnızca şirket yönetim kurulunun vekalet sorununu yeniden oluşturmakta ve geri alma araçları daha da kısıtlıdır.

Sorun daha çok şurada: Çoğu şifreleme vakfının kurulması 500.000 dolardan fazla maliyet gerektiriyor ve birkaç ay sürüyor, bu da avukatlar ve muhasebecilerden oluşan ekiplerin uzun süreçleriyle birlikte geliyor. Bu sadece yeniliği engellemekle kalmıyor, aynı zamanda girişimler için maliyet engelleri oluşturuyor. Durum o kadar kötüleşti ki, artık yabancı şifreleme vakfı yapıları kurma konusunda deneyimli avukatlar bulmak giderek daha zor hale geliyor, çünkü birçok avukat mesleklerini bırakmış durumda ve artık sadece onlarca şifreleme vakfında profesyonel yönetim kurulu üyeleri olarak ücret alıyorlar.

Özetle, birçok proje çıkar gruplarının "gölge yönetimi"ne düşmektedir: token'lar yalnızca ağın nominal mülkiyetini sembolize ederken, gerçek yöneticiler şifreleme vakfı ve onun istihdam ettiği direktörlerdir. Bu yapı, gelişen piyasa yapısı yasalarıyla giderek daha fazla çelişmektedir; yasa, zincir üzerindeki hesap verebilirlik sistemini ( kontrol yetkisini ortadan kaldırmayı teşvik ederken, yalnızca kontrol yetkisinin dağıtıldığı zincir dışı belirsiz yapılar ) tüketiciler için, güven bağımlılığını ortadan kaldırmak, gizli bağımlılıktan çok daha üstündür (. Zorunlu açıklama yükümlülüğü de mevcut yönetişim şeffaflığını artıracak ve proje sahiplerini kontrol yetkisini ortadan kaldırmaya zorlayacaktır; bu yetkiyi belirsiz bir azınlığa devretmek yerine.

Daha İyi Çözüm: Şirket Yapısı

Kurucuların ağ üzerindeki sürekli katkılarını bırakmalarına veya gizlemelerine gerek kalmadan, kimsenin ağı kontrol etmediği bir senaryoda, şifreleme vakfının varlık gerekliliği kaybolacaktır. Bu, uzun vadeli gelişimi destekleyen, tüm katılımcıları teşvik eden ve yasal gereksinimleri karşılayan daha iyi bir mimariye yol açar.

Bu yeni paradigmada, geleneksel geliştirme şirketi ), kavramdan gerçeğe ağ kuran bir işletme olan (, ağın sürekli inşası ve bakımı için daha iyi bir taşıyıcı sağlar. Şifreleme vakfından farklı olarak, şirket şunları yapabilir:

• Verimli sermaye yapılandırması
• Üst düzey yetenekleri çekmek için tokenlerin ötesinde teşvikler sunarak
• Piyasa güçlerine yanıt vermek için iş geri bildirim döngüsü kullanmak

Şirket yapısı, büyüme ve somut etki ile içsel uyumu sağlamakta, hayırsever fonlara veya belirsiz misyona bağımlı kalmamaktadır.

Ancak şirketle teşviklerin uyumu hakkında endişeler yersiz değil: Şirket sürekli olarak faaliyet gösterdiğinde, ağın değerinin artması hem token'ları hem de şirket hisselerini aynı anda etkileyebilir, bu da gerçek karmaşıklıkları doğurur. Token sahipleri, belirli bir şirketin ağ güncellemeleri tasarlama veya belirli ayrıcalıkları ve izinleri saklama olasılığı nedeniyle, hisselerinin token değerinden önce gelmesi konusunda haklı endişelere sahiptir.

Önerilen piyasa yapısı yasası, merkezi olmayan yasal yapı ve kontrol mekanizması ile bu endişelere güvence sağlamaktadır. Ancak, projelerin uzun vadeli çalışması nedeniyle ilk token teşviklerinin tükenmesi durumunda, teşvik uyumunun sağlanması hala gereklidir. Şirket ile token sahipleri arasında resmi bir yükümlülük bulunmaması nedeniyle ortaya çıkan teşvik uyumu endişeleri de devam edecektir: Mevzuat, token sahiplerine yasal bir güvenilirlik yükümlülüğü oluşturmadığı gibi, şirketin sürekli çabalarına karşı token sahiplerine zorla uygulanabilir haklar da vermemektedir.

Ancak bu tür endişeler giderilebilir ve kripto vakfı modelinin devamı için makul bir neden oluşturmaz. Bu endişeler, tokenlerin hisse senedi niteliği kazanmasını, yani geliştiricilerin sürekli çabaları için yasal bir talep hakkı talep edilmesini gerektirmez; aksi takdirde, bunlar sıradan menkul kıymetlerden ayıran düzenleyici temeli sarsar. Aksine, bu endişeler araçlara duyulan ihtiyacı vurgular: sürekli işbirliği ve teşvik sağlamak için sözleşmesel ve programatik yöntemler aracılığıyla, yürütme etkinliği ve maddi etkiden ödün vermeden.

Mevcut Araçların Şifreleme Alanındaki Yeni Uygulamaları

İyi haber, teşvik edici işbirliği araçlarının zaten mevcut olmasıdır. Şifreleme endüstrisinde yaygınlaşmamasının tek nedeni ise: belirli bir düzenleyici kurumun davranış testi çerçevesinde, bu araçların kullanımının daha sıkı denetimlere yol açacak olmasıdır.

Ancak piyasa yapısı yasası önerisine dayalı kontrol çerçevesi, aşağıdaki olgun araçların etkinliğini tam olarak serbest bırakacaktır:

) Kamu yararı şirketi (PBC ) yapı

Geliştirici şirketler, kar amacı gütmeyen bir şirkete ###PBC( olarak kayıt olabilecek veya dönüşüm gerçekleştirebilecek, bu da iki misyon taşıyacak: kar elde etmenin yanı sıra belirli kamu yararını da gözetmek, burada internetin gelişimini ve sağlığını desteklemek. PBC, kuruculara yasal esneklik tanıyarak internetin öncelikli olarak geliştirilmesini sağlar, bu durum kısa vadede hissedarların değerini maksimize etmeyebilir.

) Ağ Gelir Paylaşım Mekanizması

Ağ ve merkeziyetsiz özerk organizasyon (DAO ), paylaşılan ağ gelirleri aracılığıyla işletmelere sürdürülebilir teşvik yapıları oluşturabilir.

Örneğin: enflasyonist tokenler